بورسان: سال ۹۰، شورای امنیت و اروپا به بهانه فعالیتهای هسته‌ای ایران، کشور را ذیل فصل هفتم شورای امنیت بردند و فشار سنگینی بر پیکره اقتصاد ایران وارد شد و فعالیتهای تجاری ایران را تحت فشارهای مضاعف برد و هزینه‌های مبادلات را به شدت افزایش داد.
با توافق سال ۹۴ انتظار می‌رفت از آن فشار کاسته و رونق تجاری به کشور بازگردد. هرچند آن سیطره شوم تحریم‌ها از اقتصاد برداشته شد، اما برخی مشکلات همچون تبادلات بانکی برای جابه‌جایی پول و خطوط کشتیرانی برای حمل‌ونقل کالا کماکان با چالش روبرو است.
سال ۹۷ با خروج ترامپ از برجام، هرچند تحریم‌ها صرفا از جانب امریکا بر اقتصاد ایران اعمال شد، اما به سبب پیوستگی اقتصاد شبکه‌ای در جهان، دیگر کشورها هم از همکاری با ایران سر باز زدند و بار دیگر هزینه‌های مبادلات افزایش یافت.
اگر بخواهیم تصویری از این دو دوره ارائه دهیم، آن تصویر چگونه است؟
این دو دوره تحریم با هم چه تفاوت و چه شباهت‌هایی داشتند؟
دغدغه‌های تجار چیست و چه راه‌حل‌هایی برای آن وجود دارد؟
نزدیکی ایران به روسیه و چین از یکسو و تمرکز تجارت با کشورهای همسایه تا چه اندازه اقتصاد ایران را از تحریم نجات می‌دهد؟
برای پاسخ به این پرسش‌ها با ولی‌اله افخمی‌راد، معاون اسبق وزیر صمت و رئیس سازمان توسعه تجارت در دولت روحانی گفت‌وگویی داشتیم تا این دو دوره را با یکدیگر مقایسه کنیم.
از دیدگاه او تحریم‌ها، سود خالص تجار را به نصف کاهش داد. به گفته افخمی، نپیوستن به FATF در کنار تحریم‌ها، دو عامل اصلی هستند که تجارت ایران را متأثر کرده‌اند. درصورت لغو تحریم‌ها پیوستن به سازمان تجارت جهانی و دیگر اتحادیه‌ها و پیمان‌های تجاری امری ضروری است.