در جریان این برنامه سرمایهگذارشو همراه محمدحسین صدرایی، مدیر سابق صندوق توسعه بازار سرمایه به بررسی تجربیات وی در زمان تصدی سمت رئیس این صندوق پرداخته شد.
وی در ابتدا سوابق تحصیلی و شغلی خود را شرح داد و این موضوع را توصیف کرد که چگونه مسیر شغلیاش به بازار سرمایه رسیده است و سپس به ریاست این صندوق رسیده است. از دی ماه 1395 وی به این سمت دست یافته است.
به گفته وی این صندوق ما به ازای خارجی دارد و در دنیا دو نوع نگاه به حمایت از بازار سهام وجود دارد که به شرح این دو نگاه میپردازد.
وی این نکته را بیان کرد که کاری که حاکمیت به عنوان حمایت انجام میدهد، بیشتر شبیه صیانت است. بازار سهام انقدر پتانسیل دارد که میتوان با اتکا به آنها همان هدف سیاستگذار را منتفع کرد.
صندوق توسعه بازار سرمایه اولین جایی است که اوراق تبعی در آن منتشر میشود. در اواخر سال 95 این صندوق توسعه است که به بازار اختیار ورود میکند و این صندوق توسعه بوده است که در بحث اختیار خرید رونق به این بازار بخشیده است و بازاریابی فعالین را کرده است. بنابراین به گفته وی صندوق توسعه تا جایی که میتوانست به بازار اختیار کمک کرده است.
جناب صدرایی به این موضوع افتخار میکند که زمانی که به این سمت رسید 300 کد بورسی در بازار اختیار فعالیت میکرد و روزی که رفت 10 هزار کد فعال وجود داشت و به عقیده وی باعث افتخار صندوق توسعه هم است.
به عقیده وی بعد از صندلی ریاست سازمان بورس پرچالشترین صندلی بازار سرمایه صندلی وی بوده است چرا که رابط میان بخشهای مختلف بازار سهام و فعالان است. به همین دلیل به هرروز از فعالیت خود در صندوق توسعه افتخار میکند و این نکته را مطرح کرد که به پولهای صندوق توسعه همانند پولهای خود نگاه میکرده است و یونیتداران صندوق توسعه میتوانند به این موضوع شهادت دهند.
در برخی موارد تکانههای شدیدی به بازار سرمایه وارد میشود و شاید قابل افتخارترین هفته صندوق صندوق توسعه زمانی باشد که سردار سلیمانی به شهادت رسید چراکه باید ملیگرایانه با این موضوع برخورد کرد و همچنین رویکرد کارشناسی هم در آن عمل وجود داشته باشد و علاقمند است که تاریخ شفاهی آن یک هفته منتشر شود.
او این موضوع را ذکر کرد که سیاست گذار نسبت به گذشته بسیار بهتر عمل میکند. به طور مثال در بحث نرخ خوراک پتروشیمی زمانی که میبیند این موضوع اشتباه است، برای آن سقف میگذارد اما قبلتر میدیدیم که سقفی گذاشته نمیشود و بازار دو سال وارد رکود میشد.