چگونه ۵ صنعت کوچک بورسی جذاب شدند؟

بورسان: مهم‌ترین معیاری که در بورس تهران برای سنجش ارزندگی سهام به کار می‌رود نسبت قیمت به سود محقق شده است. از دیرباز صنایع بزرگ کالایی و کامودیتی‌محور نسبت‌های P/E داشتند که با نرخ سود بدون ریسک هماهنگ بوده و از عموم بازار پایین‌تر است. این نسبت پایین‌تر دلایلی دارد که در نوبه خود تا حدودی منطقی است. ریسک‌هایی که این صنایع در دل خود دارند سبب می‌شود تا سرمایه‌گذاران نسبت‌های محافظه‌کارانه‌تری برای این گروه‌ها در نظر بگیرند.

در مقابل معمولا صنایع کوچک‌تر بورسی همواره نسبت‌های قیمت‌ به درآمدی بالاتری داشته‌اند. به خصوص صنایعی که به نوعی تحت سیاست قیمت‌گذاری دستوری قرار دارند P/Eهای بالاتری دریافت کرده‌اند. عدم وابستگی به بازارهای جهانی و عدم احتمال کاهش نرخ‌های فروش، حاشیه سود تضمین‌شده، بازار در دسترس برای محصولات، ریسک قابل‌اغماض نرخ انرژی و ... همه از مواردی است که باعث می‌شود این گروه‌ها P/E بالاتری از گروه‌های کامودیتی‌محور دریافت کنند.

پی به ای‌های جذاب در گروه‌های کوچک

با این حال شرایط این روزهای بورس کاملا متفاوت است. نسبت قیمت به درآمد در برخی صنایع کوچک بازار به جایی رسیده که حتی از منظر سود نقدی، آن‌ها را قابل‌قیاس با سهام بزرگ ساخته است. یکی از صنایعی که در هفته اخیر به شدت مورد استقبال اهالی بازار قرار گرفته صنعت زراعت و دامپروری است. برخی از نمادهای این گروه که مدت‌ها از دید بازار مغفول مانده‌ و دیده نمی‌شدند، این روزها صف‌های خریدی را تجربه می‌کنند که عرضه نمی‌شود. آیا این وضعیت در انتظار بقیه گروه‌های سهامی نیز هست؟

در نگاه اول می‌توان گفت که خبر عدم تخصیص ارز ۴۲۰۰ تومانی به نهاده‌های دامی در بودجه ۱۴۰۱ محرک گروه زراعت برای صعود بوده است. معمولا اخباری از این دست همواره صعودهای دست‌جمعی را در گروه‌های وابسته رقم می‌زند. اما این بار این خبر می‌تواند این شرکت‌ها را از لحاظ سودآوری نیز بسیار جذاب کرده و حتی قابل قیاس با سهام بزرگ و درجه یک بازار سازد.

در نمودار زیر روند P/E گذشته‌نگر گروه محصولات کشاورزی را ملاحظه می‌کنید که از سایت بورس‌ویو استخراج شده است.

همان‌گونه که ملاحظه‌ می‌شود این نسبت به کمترین مقدار خود از تابستان ۹۸ رسیده است. با این تفاوت که چشم‌انداز رشد سودآوری این گروه حالا بیش از هر زمان دیگری جدی به نظر می‌رسد. این وضعیت در رابطه با سایر گروه‌ها نیز به چشم می‌خورد.

قیمت به سود گروه وسایل خانگی در کف تاریخی

در تقسیم‌بندی صنایع بورس‌ویو، نمادهای لبوتان، لخزر، لخانه و لازما در گروه وسایل خانگی جای می‌گیرند. این گروه همواره یکی از بالاترین پی به ای‌های بازار را داشته است. حالا این نسبت برای این صنعت به ۱۰.۶۱ واحد رسیده است. این در حالی است که نمادی مانند لازما پی به ای ۶۸ مرتبه‌ای دارد و این نسبت را برای گروه بالاتر برده است.

این گروه عموما حاشیه سود ثابتی دارند. با این حال رفع تحریم‌ها می‌تواند تا حدودی برای این گروه ریسک تلقی شود. در صورتی که پای برندهایی همچون ال‌جی و سامسونگ بار دیگر به بازار لوازم خانگی کشور باز شود، این شرکت‌ها باید رقابت‌ را جدی‌تر بگیرند. با این وجود اختلاف شدید قیمت محصولات داخلی و خارجی خود به نوعی تضمین‌کننده فروش این شرکت‌هاست.

چشمک ذغالسنگی‌ها

نسبت قیمت به سود گذشته‌نگر شرکت‌های ذغال‌سنگی به کمترین مقدار خود از سال ۹۴ رسیده است. در عین حال این امید وجود دارد که سایه قیمت‌گذاری نیمه‌دستوری از سر این صنعت نیز برداشته شده و اختلاف قیمت‌های داخلی و جهانی کمی منطقی‌تر شود. حتی در صورت عدم تحقق این سناریوی خوشبینانه، چشم‌انداز برخی شرکت‌های این گروه نیز روشن و مطلوب است.

کاشی و سرامیک‌سازان در انتظار رونق

نسبت قیمت به درآمد گروه کاشی و سرامیک نیز به کمتر از ۱۰ مرتبه رسیده است. چندین موضوع نیز آینده درخشان‌تری پیش روی این گروه ترسیم می‌کند. اول آن که طرح‌هایی مانند طرح مسکن دولت رئیسی در صورت اجرا به افزایش تقاضا برای محصولات این شرکت‌ها خواهد انجامید. دوم آن که اکثر شرکت‌های این گروه طرح‌های توسعه قابل‌توجهی را در دستور کار قرار داده‌اند که می‌تواند سودآوری آتی آنها را نیز جذاب‌تر کند.

سیمانی‌ها در انتظار گذار از زمستان

پی بر ای گذشته‌نگر سیمانی‌ها نیز به ۸.۴۴ مرتبه رسیده که کمترین مقدار از اسفند ۹۷ است. بازار سیمان در یک سال اخیر داغ‌تر شده؛ فشار قیمت‌گذاری دستوری از سر این صنعت تا حدود زیادی برداشته شده و همچنین فرمول انرژی این صنعت برای سال آتی تغییری نکرده است. انتظار برای افزایش تقاضای محصولات این گروه نیز دور از دسترس نیست و هم‌اکنون نمادهای ارزنده پرتعدادی در این گروه می‌توان یافت.

این وضعیت در رابطه با دیگر صنایع کوچک بازار نیز به چشم می‌خورد. حتی در رابطه با خودروسازان که پیش از این ارزش دارایی‌ها ملاک بود، کم‌کم می‌توان به سودآوری شرکت‌ها اندیشید. در رابطه با نمادهای بزرگ بازار نیز که سنجش‌ ارزندگی به کرات توسط کارشناسان ارائه شده و می‌شود.