فاجعه در چرنوبیل دوباره تکرار می‌شود؟
- افزودن به علاقه‌مندی‌ها
- اشتراک‌گذاری
- پسندیدن
رئیس آژانس اتمی سازمان ملل می‌گوید که سطح تشعشعات در نیروگاه هسته‌ای از کار افتاده چرنوبیل «غیر طبیعی» است.
رافائل گروسی، مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به خبرنگاران گفت که اشغال این سایت توسط روسیه برای هفته‌ها «بسیار بسیار خطرناک» بود.
این نیروگاه بلااستفاده، محل بدترین فاجعه هسته‌ای تاریخ در سال ۱۹۸۶ بود و هنوز هم برای مهار زباله‌های هسته‌ای استفاده می‌شود.
رافائل گروسی، مدیر کل آژانس، با توصیف سطح تشعشعات غیرطبیعی گفت: «برخی لحظاتی بوده است که به دلیل حرکت تجهیزات سنگینی که نیروهای روسی به اینجا آورده بودند و زمانی که آنها آنجا را ترک کردند، سطوح افزایش یافته است. ما در حال پیگیری هستیم؛ روز به روز.»
او افزود: «وضعیت کاملا غیرعادی و بسیار بسیار خطرناک بود.»
آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اعلام کرد که مأموریتش در چرنوبیل برای تحویل تجهیزات، بررسی سطوح تشعشعات و بازگرداندن سیستم‌های حفاظتی و نظارتی در سایت است.
فاجعهٔ چرنوبیل چگونه رخ داد؟
فاجعهٔ چرنوبیل حادثه‌ای هسته‌ای بود که در ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ در رآکتور هسته‌ای شمارهٔ ۴ نیروگاه چرنوبیل، در نزدیکی شهر پریپیات در شمال جمهوری شوروی سوسیالیستی اوکراین از اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی رخ داد. این فاجعه یکی از دو بحران هسته‌ای است که بر اساس مقیاس‌گر رویدادهای بین‌المللی هسته‌ای و رادیولوژیک، در گروه شمارهٔ ۷ (بالاترین مقیاس) طبقه‌بندی شده‌است. این درجه نشان‌دهندهٔ «حادثهٔ عظیم» است؛ به معنی «انتشار عمدهٔ مواد رادیواکتیو با اثرات گستردهٔ بهداشتی و زیست‌محیطی که نیازمند اقدامات برنامه‌ریزی شدهٔ فوری و طولانی‌مدت در جهت مقابله است». حادثهٔ دیگر در این مقیاس، حادثه اتمی فوکوشیما ۱ است. این موضوع از بدترین فجایع هسته‌ای در تاریخ، هم از نظر هزینه و هم از نظر تلفات، محسوب می‌شود.
این حادثه در جریان یک آزمایش ایمنی در یک رآکتور نوع آربی‌ام‌کی، که در شوروی رایج است، اتفاق افتاد. محتوای این آزمایش شبیه‌سازی قطعی برق الکتریکی بود. هدف از این آزمایش کمک به توسعهٔ یک روش ایمنی جهت تداوم گردش آب خنک‌کننده در صورت قطعی برق تا زمانی که ژنراتورهای پشتیبان بتوانند برق را تأمین کنند، بود. وقفهٔ بین قطعی برق و برقراری برق پشتیان حدود یک دقیقه بود. این شصت ثانیه به عنوان یک مشکل امنیتی بالقوه درنظر گرفته شده بود که می‌توانست باعث گرم شدن بیش از حد هستهٔ رآکتور شود. سه آزمون این چنینی از سال ۱۹۸۲ انجام شده بود اما هیچ‌کدام موفق به ارائه یک راه حل نشده بودند. در این تلاش چهارم، آزمون به مدت ۱۰ ساعت به تعویق افتاد، بنابراین شیفت عملیاتی که برای این آزمایش آموزش دیده بودند، حضور نداشتند. به همین دلیل سرپرست آزمایش موفق به پیروی از دستورالعمل اجرایی فرایند نشد و شرایط عملیاتی ناپایداری را ایجاد کرد که به همراه با نقص‌های ذاتی در طراحی آربی‌ام‌کی و غیرفعال بودن چندین سیستم ایمنی اضطراری، منجر به وقوع واکنش‌های زنجیره‌ای کنترل نشده گردید.
منبع: همشهری